“Arkadaşlar! Dört sene evvel güzel vatanımızın dört tarafı batıyordu. Memleketi istilâ etmek, esir etmek isteyen bu müstevli kuvvet, bu güzel diyarın Garp tarafını, müthiş bir ihtirasla yakıp yıkıyordu. Memleket inliyordu, millet inliyordu. Herkesin kalbi kan ağlıyordu. Yalnız bu fecaat manzarası karşısında hissiz kalan ve memlekete karşı hiçbir bağlılık göstermeyen bir şey vardı. O da, saray ve saltanat idi.
O saray ve Sultan; kendisine verilen, kendisine millet tarafından verilen tahtı kurtarmak için gözünün önünde çiğnenmiş olan namuslar karşısında duyulan vaveylalara karşı kulaklarını tıkamıştı. O sultan, gözünün önünde Kuranın, dinin, mabedinin çiğnendiği vakit gözünü kapamıştı, vicdanını tıkamıştı. O sultan; gözünün önünde genç Türk kızlarının ismeti parçalanırken kalbi susmuştu. Ancak tahtını kurtarmak, yalnız kendi hayatını kurtarmak için bütün mukaddesatı feda etmişti. Fakat arkadaşlar! Bu güzel Türk diyarının içinde; ağlayan, inleyen, ezilen bir Türk Milleti vardı. Bu millet; asırlardan beri tarihte harikalar, mefharetler yaratmış ve daima efendi olarak yaşamıştı sultan; ona ihanet etmişti. Bu millet altı asırdan beri kendi haşmetini yükseltmek için kanını, canını, malını verdi. O sultan ve saray vermedi. Fakat bunun karşısında milletin imanı sarsılmamıştı, ölmemişti. İmanın doğurduğu kuvvet, o ruhun doğurduğu kuvvet, Ankara'da teşkil ettiğiniz Meclis'in temelini kurdu.
Arkadaşlar, yeni Türkiye Devleti herhangi bir kabile serdarının, herhangi bir kabile reisinin taca mazhar olmak için kurduğu bir devlet değildir. İstiklalini kurtarmak isteyen, hür yaşamak isteyen, Türk milletinin doğrudan doğruya ruhundan doğan bir millettir. Türk milleti asırlardan beri kendi ruhuna, kendi seciyesine, tevafuk eden bir devlete ilk defa kavuşuyor. Bununla daima müftehir olacaktır.
Vatan, bugün düşmandan ve düşman istilasından kurtulmuştur. Fakat arkadaşlar, unutulmamalıdır ki, onun karşısında yıkılan bir saray ve o sarayın etrafında milletin kanını emen bir zümre vardır. o saray ve zümre kendi menfaatleri karşısında vatan düşünmezler. Düşünmediklerini ispat etmişlerdir. Onlar hayatın her şey olduğunu ve hayatları mevzubahis olduğu zamanlarda vatanın, mukaddesatın, mabedlerin ve dinin mevzubahis olmayacağını acı hakikatlerle, acı ihanetlerle göstermiştir. Yarın arkadaşlar, sırf kendi menfaatlerini kurtarmak için, yine vatanlarını unutacaklardır. Memleket endişelerini kalplerinden sileceklerdir. Bunun karşısında arkadaşlar, dün düşmanı denize döken orduyu meydana getiren bu milletin tedbir alması ve o milletin evlatlarının da bundan sonra hiçbir şahsın, hiçbir tacidarın esiri olamayacağını bütün vuzuh ve katiyetle ifade etmesi zamanı gelmiştir. Türk Milleti bundan sonra başında tacidar kabul etmez, Türk Milleti bundan sonra başında hiçbir şahsın hakimiyetini kabul etmez, Türk Milleti bundan sonra hiçbir ferdin esiri olamaz. Bundan sonra kendisi hakim, kendisi efendidir. Mukadderatına kendisi sahiptir. Bendeniz bu dakikada, bu tarihi ve mübeccel zamanda bütün ruhumla şunu arz ederim ki, Meclis-i Ali Millet'in ruhundan doğan bu arzuyu bütün vuzuhu, sarahatiyle ilan etmelidir. Meclisi Aliniz, bu kararı vererek ilan ettiği gün, emin olun ki arkadaşlar, Türk tarihinde çok mukaddes yeni bir fasıl açılmış olacaktır. Bu fasıl karşısında Türk Milleti'nin kanını emerek, Türk Milleti'ni daima köle gibi görerek onların arkasında şahsi menfaatlerini gütmek isteyen ve onlar peşinde koşan ne kadar hain zümreler varsa, hep beraber yıkılacaktır."
Saruhan (Manisa) Milletvekili Vasıf Çınar
29 Ekim 1923
Konuşma kaynağı:
(25.50 - 32.27)
Comments